Zo in de laatste dagen van jaar blikt iedereen even terug op het afgelopen jaar. Ondanks plaatste ik mijn eigen “bestnine” op Instagram maar het leek me ook leuk om tekstueel nog even terug te kijken op het hardloopjaar 2018.
Na een toch wat teleurstellend hardloopjaar 2017 waarin ik geen enkele serieuze marathonpoging deed en vrijwel geen PR’s liep en diverse pijntjes roet in het eten gooide om topfit te raken hoopte ik op een beter 2018. Het voordeel van 2017 was wel dat ik meerdere mensen kon pacen naar persoonlijke successen.
Ik besloot 2 momenten te plannen om te pieken op de marathon, in april in Rotterdam om richting 2:50 te gaan en in het najaar een volgende stap te maken in Valencia. Daarnaast kreeg ik een geweldige kans om een maand voor Rotterdam nog de marathon te lopen in Limassol, Cyprus.
De eerste maanden stonden in het teken van de voorbereiding op marathon van Rotterdam. Ik stippelde, zoals jaarlijks, mijn voorbereiding langs de 25k van Apeldoorn en de halve tijdens de CPC. 2 wedstrijden die zo leuk zijn dat ik ze eigenlijk niet wil missen. In Apeldoorn verbaasde ik mijzelf door ruim 7 minuten van mijn PR te lopen en als 8ste Nederlander over de finish te komen in 1:31:44. Raceverslag Ook de CPC die ik iets sneller dan marathonpace zou lopen verliep goed met 1:21:36. De voortekenen leken goed op een mooie marathon.
Samen met loopmaatje Sunny hadden we een weekend in maart een heerlijke trip naar Cyprus waar we op uitnodiging mee mochten doen met de marathon van Limassol. In overleg met mijn trainer zou ik deze als voorbereiding lopen op 10 seconden boven wedstrijdpace van Rotterdam. De race verliep niet vlekkeloos, ik kwam lastig in me ritme, moest een toiletstop maken bij 25km maar kon daarna onbevangen lopen naar een tijd van 2:53:23, een PR van ruim 6 minuten en 8ste overall. Raceverslag Dit was nog maar de generale!
In de weken na Limassol werd ik gevraagd om crewmember te worden bij de #halfcrazyrunners, een fanatieke en gezellig loopgroep met loopmaatjes die ik al veel vaker had ontmoet bij wedstrijden. Het leek me altijd al leuk bij hun aan te sluiten, maar nu werd ik dus gevraagd, hoe tof!
In April debuteerde ik in het #halfcrazyrunners shirt. Vandaag draaide het maar om 1 ding. Onder de 2:50 lopen tijdens de marathon van Rotterdam. Helaas was het niet mijn dag. Ondanks de perfecte doorkomst op de halve (1:22:31) kreeg ik last van hartritmestoornissen en moest ik mijn poging staken bij 23km. Omdat ik niet wou opgeven voltooide de marathon uiteindelijk net onder de 3:10. Raceverslag. Ik heb in de maanden daarna diverse onderzoeken gehad in het ziekenhuis en hieruit blijkt gelukkig dat ik kerngezond ben en dat er geen ernstige/zorgwekkende afwijkingen zijn.
Hoewel ik altijd zei: ik stap niet uit in Rotterdam om in Enschede twee weken later alsnog een poging te wagen als het niet gaat gebeurde het toch. Ook al stapte ik niet uit, ik besloot toch op aanraden van maatje Bas en overleg met trainer Tjeerd de organisatie te mailen wat mogelijk was. Vorm moest toch geoogst worden vonden ze. Zo stond ik 2 weken later dan aan de start in Enschede. Alles van te voren top georganiseerd en omdat ik amper iemand had verteld van het plan kon ik zonder druk starten. Het was weer warm die dag maar ik had er eigenlijk weinig last van. Het ging super en met een klein beetje verval liep ik met 2:46:52 mijn gewenste droomtijd. 3 maal was scheepsrecht. Raceverslag.
De marathon van Enschede was wel het laatste succes samen met mijn trainer Tjeerd Popkema. (Ik had hem in Enschede nog in het zicht maar kon hem helaas niet meer achterhalen. Overigens liep hij dit jaar een waanzinnige tijd van 2:32 op de marathon)
3 jaar lang maakte hij mijn schema’s en trainde ik wekelijks onder hem op de baan bij mijn club AVNOP. Hij liet mij ontwikkelen op de marathon van 3:20:44 naar 2:46:52 , Ik liep elk jaar al mijn PR’s aan gort en tussendoor hielp hij mij ook nog aan een bronzen medaille op het NK 100km in 2016. Een mooie samenwerking van 2 gepassioneerde sporters maar ik was toe aan iets anders, iets nieuws en fris. Gelukkig train ik nu op dinsdag weer op de baan bij hem maar wel op schema’s van mijn nieuwe coach, volgt…
Via deze weg nogmaals bedankt voor al het succes en hoop natuurlijk nog veel op te stekken om mijzelf als loper te ontwikkelen.
Ik besloot dat ik eerst zelf maar aan de slag ging. Vlak voor de vakantie had ik een halve marathon in Klazienaveen gepland in teamverband dus een mooi doel om voor te trainen. Met wat kortere wedstrijden, 4EM Zwolle, Loop van de Leidsche Rijn, diverse dorpslopen en het WK windmolenloop, bereide ik me met gemiddeld 100km weken voor. De dag van de triatlon was warm maar mooi. Doordat je als loper in een team fris kan starten ben je op jezelf aangewezen. Er waren geen groepjes om mee te lopen en slalommend ging ik door het deelnemersveld mijn weg. We eindigde met ons team (Jorieke zwemmen / Jacco fietsen) op een mooie tweede plek.
Het was tijd voor zomervakantie; lekker tot rust komen in Vietnam, de benen laten herstellen en nadenken over het najaar. Ondanks dat de voorbereiding naar de halve in Klazienaveen goed was met mooie resultaten miste ik toch de structuur, sturing en sparringspartner van een trainer. Ik heb veel aan mijn maatje Bas maar een trainer zou een welkome aanvulling zijn. Ik kwam uit bij Ben Vriends, een talentvolle loper tegen de subtop van Nederland aan. Ontwikkelde zich de laatste jaren enorm en had met diverse sportopleidingen en begeleiding van zijn eigen coach in mijn ogen voldoende ervaring mij te sturen. We hadden elkaar al een aantal keer getroffen bij wedstrijden en ik besloot hem eens te mailen. Nadat ik mijn doelen en plannen had neergelegd waren we beide enthousiast enzo besloten we vanaf september toe te werken naar een mooie halve marathon in het najaar wat de basis moest vormen van de nieuwe marathon poging in het voorjaar van 2019.
Met een kleine trainingsachterstand vanuit Vietnam begon ik fris en enthousiast aan de trainingen. De nadruk in mijn schema’s zou liggen op een goede basis waarbij vooral getraind wordt op gevoel en pace en niet meer op hartslag. Dat kwam erop neer dat de 2 trainingen met tempo’s hard werden gelopen en de andere 4 a 5 trainingen heel easy en langzaam gedraaid moesten worden. Dat was vooral in begin wennen omdat het tempo lager lag dan ik normaal trainde. Rustdagen kwamen nagenoeg niet meer voor in mijn schema maar werden opgevuld met korte “loslooprondjes” van 35 minuten. Ook zouden we weinig/geen wedstrijden lopen om zo volledig toe werken na de piek op 16 december. Dat was wel iets wat ik jammer vond, aangezien ik graag bij loopevenementen ben. Gelukkig had ik een aantal leuke wedstrijdjes als pacer. Bij de Fishpotatorun voor mijn maatje Arjen en voor het Runnersworldpacing team tijdens de halve van Amsterdam en Eindhoven.
In december stond er nog een leuke trip naar Valencia op de planning. Susan en ik zouden de marathon gaan lopen. Doordat ik mijn toptijd op de marathon al had gelopen dit jaar en Susan zo graag onder de 4 uur wou lopen besloot ik om samen met haar het avontuur aan te gaan. Ondanks dat het niet de race werd waarop we vooraf hoopten kwamen we toch voldaan met een PR van een dikke minuut voor Susan in 4:05 over de finish. Raceverslag van Susan.
Toen moest het eindelijk gebeuren, het is 16 december en ruim 3 maanden trainen zonder serieuze wedstrijd moest er vandaag uitkomen. De halve marathon van Dronten moest mijn moment worden en dat werd het ook. Na een super progressieve race waarin alles klopte finishte ik boven eigen verwachting in 1:17:32. Dit was waar ik zoveel voor had gedaan, een heerlijke oogst na hard werken. Dank aan mijn haas en maatje Bas die mijn vanaf het eerste moment perfect mee heeft genomen in de wedstrijd.
Over 3 dagen (31 december) loop ik traditiegetrouw weer de 10k Oliebollenloop in Gorredijk. Ik hoop hier mijn PR van 2016 van 36:11 eraan te kunnen lopen. Of het lukt, ik weet het niet maar ik voel me super goed en op basis van de halve moet dat PR er komen. Hoe dan ook, mijn loopjaar kan niet meer stuk. Voor 2019 staat er in het voorjaar weer de marathon van Enschede op het programma en ben vol van vertrouwen dat de ambitie om daar onder de 2:45 te lopen een realistisch doel is te realiseren.
Alvast een goed uiteinde en een sportief 2019!
ps. heb ik je nu niet genoemd in bovenstaand verslag en hebben we elkaar dit jaar wel gezien of samen gelopen betekend dat niet dat het geen hoogtepunt was. Jullie maakte mijn loopjaar 2018 fantastisch, dankjewel.
Steef&Suus on the move 
Geef een reactie