Enschede marathon // 2:46:52 // PB

Zo stond ik toch ineens aan de start van marathon van Enschede. Zou de 3de marathon in 5 weken dan het gedroomde resultaat leveren? Ik ging voor “3maal is scheepsrecht”.

Hoewel Enschede nooit een optie voor mij was kwam die toch ineens op mijn planning. Ondanks dat ik vrede had met het resultaat in Rotterdam baalde mijn maatje (en haas van dienst in Rotterdam) Bas toch dat ik mijn vorm niet kon oogsten tijdens de marathon mede doordat Limassol zo easy ging. Hij opperde me nog 1 keer na te denken op revanche. Mijn coach zei dat het wel kon als ik lichamelijk goed herstel toonde in de komende dagen en zo begon ik steeds meer en meer te denken aan Enschede. Uiteindelijk besloot ik vrij snel, de dag na Rotterdam, om er voor te gaan mits ik me goed voelde. Ik trok mijn stoute schoenen aan en mailde de organisatie. Fijn dat hun zo enthousiast waren en mij daarom uitnodigde voor de marathon, nogmaals dank.

Ik ondervond voorafgaand best wat druk van mezelf voor de marathon van Rotterdam dat ik besloot deze poging even stil te houden voor de buitenwereld. Zo kon ik lekker easy in de stilte toewerken naar deze marathon. Lekker onbevangen starten was het plan, mede gevorm door het weerbericht wat zich steeds warmer ging ontwikkelen naarmate de marathondag naderde. Volgens mij heb ik nog nooit zulke relaxte weken voorafgaand aan een marathon beleefd, ik kan het bijna iedereen aanraden, haha.

Het is zondagochtend, vandaag gaan we marathon nummer 3 lopen in 5 weken. Wordt 3maal scheepsrecht? Doordat we op uitnodiging mochten komen vanuit de organisatie, ik ging samen met me maatje Bas en coach Tjeerd richting het verre oosten, werden we ontvangen in een hotel hartje Enschede. Lekker even relaxen en daarna met de groep wedstrijdatleten richting de start. Daar stond een tent voor ons klaar en konden we heerlijk relaxt naar de start toewerken, rustig omkleden en nog even ontspannen.

Ik besloot vandaag minder ambitieus te starten als in Rotterdam, gezien het feit dat ik geen haas had en het erg warm was. Ik mikte op pace 4:00 a 4:05 p/km maar de eerste kilometers zat ik gelijk in ritme. Iets harder dan gepland gingen de eerste kilometers voorbij. Door de uitnodiging van de organisatie kon ik mijn flesjes water op de 5km punten laten zetten. Om herkenning te geven besloot ik vlaggetjes te maken met een satéprikker en vast te maken aan mijn flesje. Dat heb ik geweten want bij de eerste drankpost was ik zo enthousiast dat ik gelijk die satéprikker door me vinger heen stook dat het bloed er gelijk uitliep. “No pain, no glory”  laten we maar zeggen…

Naarmate de race vorderde begon ik steeds meer te geloven in een mooi resultaat. Alle kilometers gingen onder 4:00 p/km en soms wel richting de 3:50 p/km. Het voelde zo goed dat ik stiekem al dacht aan een PR, maar de marathon blijft 42,2km. Door de jubileumeditie had de organisatie het parcours wat aangepast en dat pakte goed uit. Ik vond het erg aangenaam lopen en voor mij gevoel liepen we meer kilometers vals plat na beneden dan omhoog. Dit was heerlijk om de pasontspanning te pakken op momenten dat het zwaarder werd. In het dorp Lonneker was het zo gezellig dat je bijna uit zou stappen om daar in de gezelligheid op te gaan, wat een feest!

Het was niet warm, niet erg warm maar f*cking warm. Op de momenten dat je geen wind voelde was verkoeling echt hard nodig. Ik probeerde al het water dat ik tegen kwam in te nemen of over mee heen te gooien. De organisatie had wijselijk besloten elke 2,5km verkoeling geregeld, dat was echt top. Op een gegeven moment snakte ik zo erg na vocht dat ik alles wat ik te pakken kreeg over mee heen gooide. Prachtig dat iemand nog achterna riep: je gooit nu sportdrank over je heen, haha.  

Helaas zag ik gedurende de race steeds meer toplopers problemen krijgen met de hitte en uitstappen. Verschrikkelijk mensen in de berm te moeten zien liggen en sirenes van ambulances te horen. Ook ik kreeg het wat zwaarder bij 34 kilometer. Ik kon mijn pace niet meer onder de 4:00 p/km houden maar besloot niet te pushen want met kilometers net boven de 4 kon ik ook een heel dik PR gaan lopen. Ook wou ik niet dat de hitte mij in zijn macht kreeg. Het was nu overleven, focus te houden en te koelen en langzaam af te tellen naar 42.

Met de laatste 6 kilometers waar ik wel 1,5 minuut verloren ben kwam ik weer terug in de stad, de speaker kon ik al horen en het was nog 2 bochten maken om vervolgens de laatste 500 meter het applaus in ontvangst te nemen. Ik snelde nog iemand voorbij en genoot maximaal. Doordat ik op mijn klokje geen scherm had met de tijd probeerde ik te zien wat op de klok stond bij de finish. Die tikte in de 2:46, wat gaaf was dat. Nog even aanzetten zodat de eindtijd ook begon met 2:46 was mijn doel. Uiteindelijk stopte die op 2:46:52. Dit was zo tof. Vol trost kwam ik de finish over waar mijn coach stond, die ondanks dat hij niet zijn beste race liep nog 2:45 klokte. Bij 33 kilometer kreeg ik hem al een keer in het vizier maar helaas kon de pupil zijn meester niet verslaan, wellicht een volgende keer haha.

3maal blijkt dus toch scheepsrecht. Na een goede generale in Limassol, een mislukte uitvoering in Rotterdam heb ik een prachtige revanche gepakt in Enschede. Mijn vorm heb ik kunnen oogsten en zo in 2018 mijn PR van 2:59:17 via 2:53:20 naar 2:46:52 kunnen brengen. Het voelt onwijs goed om loon te krijgen na hard werken en een hoop tijd investeren. Bedankt voor alles support gedurende het traject en op de momenten zelf!

Nu breekt voor mij, op 2 korte hersteltrainingen na, bijna 2 weken looprust aan. Iets wat ik voorheen niet of nooit deed maar nu toch ga proberen. Even het lichaam resetten om straks begin mei de trainingen weer op te pakken. Ik heb een leuk traject uitgestippeld voor de maanden mei-juni-juli zonder al te veel druk en gericht op wat kortere afstanden. Na augustus, waar we op vakantie zijn, start in september weer een voorbereidingscyclus. Of dat voor een marathon wordt of een halve ben ik nog niet over uit, gelukkig heb ik nog even om daar over na te denken.

Tot snel…

 

 

 

Advertentie