Als je vraagt naar mijn favoriete wedstrijden dan noem ik altijd de Midwintermarathon in Apeldoorn in mijn top 5. Waarom? Deze wedstrijd was mijn eerste echte grote wedstrijd 4 jaar geleden in aanloop naar mijn eerste marathon in Rotterdam. Een 25k wedstrijd zoals deze is een perfecte test in je voorbereiding op de voorjaarsmarathon. Je doet wedstrijdervaring op, die je in een training niet vindt en je meet waar je op dit moment staat in je voorbereiding. Uiteraard brengen dit soort wedstrijden ook een hoop gezelligheid met zich mee met alle bekenden die aanwezig zijn.
In mijn voorbereiding naar Rotterdam heb ik 2 van dit soort momenten gepland, afgelopen weekend de midwintermarathon en halverwege maart de CPC. Ik zie de voorbereiding dan ook als een periode met 2 meetmomenten met een 3de moment waar alles eruit moet komen waar de afgelopen tijd aan hebben gewerkt, het piekmoment!
Vanaf eind december draai ik al week-in-week-uit goeie weken. Trainingen gaan vrijwel allemaal makkelijk en soms sta ik te kijken van mijn eigen niveau. Niet eerder was ik zo fit en in vorm. Naast het lopen op schema, investeer ik een hoop in core-training en probeer ik mijn gewicht op orde te houden. Dat laatste is soms een opgave maar gedurende de afgelopen maanden heb ik wel gemerkt wat goed is en wat niet goed is (ook al lijkt dat wel goed).
Met het naderende moment van de 25k in Apeldoorn kon ik 2 weken geleden niet langer de goede benen in discipline houden en besloot mijn 120 min d1 a d2 om te zetten, naar eigen inzicht, in een progressieve tempo duurloop. Starten op 3’55, versnellen naar 3’46 en uiteindelijk kilometers draaien van < 3’40. Dat klinkt als een killertraining maar ik liep het uiteindelijk goed weg. Resultaat: 28,8km met een gemiddelde pace van 3’49. Zo, ik was even het mannetje dacht ik. Ik heb laten zien wat ik kan. Natuurlijk dacht mijn trainer daar anders over, en ondanks dat hij weet dat ik soms zo’n uitspatting heb had hij liever het anders gezien. Naar een paar dagen besefte ik, dat het misschien niet de beste keuze was ondanks dat ik blij was dit resultaat. Ik kwam op 1’35’55 door op 25k (PR was 1’38’49) maar dat betekende dat ik harder moest in Apeldoorn. Je kant toch niet immers een PR lopen in je eentje op de buitenweg en in een wedstrijd falen? Dat zorgde toch wel een beetje voor een stukje druk vanuit mezelf. Ik begon zelfs te balen van die training, waarom kon ik niet 2 weken langer wachten?
Ondanks dat de trainingen de weken erna wel aardig draaide en ik power in mijn benen voelde waren die benen niet fris. Ik had niet het juiste gevoel erbij. Daarbij kwam ook nog eens de kramp in mijn slaap in mijn kuiten. Wat een rot gevoel is dat zeg, met compleet slechte kuiten ging ik de laatste 3 dagen voorbereiding in. Dit kon ik er al helemaal niet bij hebben. Het zelfvertrouwen zakte nu wel een beetje onder de 0 grens.
Gelukkig is het dan eindelijk zondag. Ondanks dat ik niet echt het verloop van de race vooraf weet heb ik natuurlijk wel immense zin, dit is één van mijn favorieten. Ik sta lekker vroeg op en pak relaxed met een bak koffie mijn raceoutfit bij elkaar. Daarna ga ik lekker pannenkoeken bakken voor Susan en mijzelf, zorgen voor een goed gevulde tank.
Om 9:15 staan Bas en Thomas voor de deur. We rijden gezellig met zijn 4en naar Apeldoorn. We zijn op tijd maar dat is niet zo’n probleem. Voor we het weten vormen we een groep met John, Ans, Marjolein, Sita, Ron en Gaby die op het zelfde moment arriveren. Ook Joke, Niels en Hedwig sluiten aan. Alom gezelligheid dus. Dat is wel fijn, wat zorgt even voor afleiding van de druk die ik toch wel een beetje voel. We doen een korte warming-up en maken ons dan klaar voor de wedstrijd. Omdat Bas en ik starten vanuit (wedstrijd)vak A kunnen we binnen de eerste 100den meters nog wat inlopen alvorens we ons klaar maken op de eerste rijen.
Met een beetje chaotische start stuiven we de Loolaan op. Ik meld me achter in de kopgroep en vraag me af waar ik bezig mee ben. Waarom loop ik hier? Ik kijk op me klokje en zie 3’27 staan. Dat valt best mee, het is natuurlijk wel hard maar dat lukt me wel. Verstandig laat ik me rustig loslopen en vorm mijn eigen sologroep. Her en der lopen er wat lopers langs mij maar ik zoek ritme. Dat lijkt me het beste in de beginfase. Om nog verstandiger te zijn wissel ik het scherm van mijn klokje naar alleen mijn hartslag. Op 2 kilometer bevestig ik mijn plan. Hoog in d3 lopen, ritme pakken en vanaf 21 alles geven en in volle vaart die finish af. Of dat gaat lukken; geen idee maar ik denk dat dit de beste strategie is.
Bij deze 25k zit een hoogteprofiel waar je zeker rekening mee moet houden. 2 grote klimmen waar je je op kan blazen en je race kan verkloten, of je beheersen en langzaam je tegenstanders kan oprapen. Gelukkig heb ik ervaring in deze race dus wist wat me te wachten stond. Beheerst pak ik de eerste klim en versnel de volgende kilometers naar beneden. Tijdens die kilometers krijg ik het gevoel wat ik vaker voel in wedstrijden. Mijn vertrouwen groeit en voel dat ik sterk ben. Het is geen runnershigh maar meer het gevoel dat jij laat zien wat je kan en ten opzichte van medelopers laat zien dat je totaal geen vorm van vermoeidheid hebt. Ik loop de kilometers makkelijk weg en langzamerhand kan ik de afstand van loper tot loper dichtlopen. De 2de klim komt eraan met een mentaal zwaar stuk tussen 15 en 18 kilometer vals plat omhoog. Bijkomstigheid vandaag was de koude wind vol van voren. Ik maak me niet druk, ik weet dat ik hier secondes ga verliezen maar als ik slim loop pak ik ze 2x zo hard terug vanaf kilometer 20. Ik loop naar de volgende loper en haal daar nog meer kracht uit.
We naderen het 20 kilometerpunt, met nog een laatste kilometer vlak voor we gaan dalen. Daar moet het dan gebeuren en gaan we de gashendel open gooien. Ik probeer mijn eindtijd in te schatten en te berekenen wat mogelijk is. Nu mag ik het echt niet laten glippen. Ik lig op koers voor een mega PR wat mijn stoutste droom zou overtreffen. Ik voer het tempo op maar mijn hartslag blijft binnen mijn range. De tijden gaan richting de 3’30 en geloof in een tijd van 1:32laag. Ik denk aan de woorden van mijn maatje Bas die me de afgelopen dagen het zelfvertrouwen probeerde terug te praten en altijd gelooft in mijn kunnen als ik dat zelf niet doe. Voor hem moet ik blijven pushen. Ik zal hem eens ff laten verbazen terwijl hij wacht op me bij de finish.
2 kilometers to go en zie dat ik met nog 2 kilometers van sub 3’30 een tijd loop in de 1:31, hoe gaaf is dat. De eerste gaat in 3’25; hoppaa! Ik hoor de speaker al en probeer alles te geven om de laatste loper die in mijn rug zit los te schudden. Het is vreemd, hoe makkelijk je 24,5 kilometer uiteindelijk loopt en je de laatste bocht opdraait en alles zwaar begint te voelen. Ik probeer alles te geven en zie de tijd tikken in de 1:31. Ik finish uiteindelijk op 1:31:44 en vermorzel mijn PR met 7minuut06 van 2 jaar geleden en met ruim 4minuten ten opzichte van de training van 2 weken geleden. Mijn maatje Bas wacht me op. Hij loopt 1:25 en finisht als eerste NL-er. Hij staat ff verbaasd naar de klok te kijken maar feliciteert me dan met de tijd die hij van te voren had voorspelt. Thanks voor je steun!. Ook de ouders van Bas staan langs de lijn en voorzien ons van warme chocolademelk!
Voor we het te koud krijgen gaan we terug naar de schouwburg om ons om te kleden en de inwendige te verwennen met nog een glas warme chocolademelk en taart. We bespreken de race door en frissen ons wat op. Snel sluit Thomas aan, hij loopt een mooie 1’39 hoog wat een enorme boost is voor Rotterdam. Ook de andere stromen binnen, ik wacht op Susan die vandaag ook de 25k loopt. 2’11’51 staat er uiteindelijk op haar klokje en dat betekend een PR van ruim 6 minuten. Wat ben ik trots op haar. Met 7x verder dan 20kilomter in de afgelopen 7 weken bewijst ze keer op keer dat ze een goede basis aan het leggen is voor haar sub 4uur in Rotterdam.
Al met al was het vandaag dan toch een topdag waar ik zo naar uitkeek. Uiteindelijk komt het er toch uit waar ik op hoopte. Ik ben blij dat de training van 2 weken mijn resultaat vandaag niet beïnvloedde en ik deze toptijd kon neerzetten. Komende week doe ik het wat rustig aan en dan bereidt me voor op de 2de fase richting de CPC om mezelf te testen tijdens de halve. Ik heb officieel 1:21:33 staan maar de afgelopen wedstrijden geven vertrouwen voor een tijd in de 1:18. De boost van vandaag is een mooi startpunt voor de komende week! Tot snel!
Steef&Suus on the move 